Kinderen staan niet altijd te popelen om het bedrijf van hun ouders over te nemen. Dat is niet alleen in Nederland zo. Catherine Oosterwijk, eigenaar van het zuivelbedrijf HappyCow in Kenia, maakte zich jarenlang zorgen over de opvolging. Totdat haar zoon Alex, die in Europa studeerde, op een dag onverwachts de fabriek binnenliep.
Dat is nu acht jaar geleden. Catherine had verwacht dat Alex, net als veel Afrikaanse studenten, zijn toekomst in Europa zou zoeken. Maar hij koos anders: hij liet weten dat hij op termijn het familiebedrijf wilde overnemen.
Voor Catherine was dat nieuws even wennen, maar vooral een enorme opluchting. ‘Ons familiebedrijf was anders in vreemde handen gekomen. Ik ben trots op Alex dat hij het aan-durft om voor een onzeker bestaan te kiezen en het familiebedrijf voort te zetten.’
Inmiddels is Alex 35 en geeft hij op zijn eigen manier leiding aan HappyCow. ‘Hij doet dat beter dan ik’, zegt Catherine. ‘Hij neemt zijn tijd, vraagt advies en neemt vervolgens een weloverwogen besluit.’
Onlangs kreeg het bedrijf een flinke tegenslag te verwerken bij de bouw van een nieuwe fabriekshal: het storten van de vloer mislukte voor de tweede keer. Ten einde raad vroeg Catherine de predikant om te bidden voor een zegen voor het bedrijf. ‘Dat deed hij ook’, blikt ze terug.
De volgende dag bood een aannemer onverwacht aan de vloer opnieuw te storten – en dat voor een zeer vriendelijke prijs. Catherine ziet het als een waardevolle les, ook voor haar zoon. ‘Problemen horen er nu eenmaal bij en kunnen worden overwonnen.’
Nu de nieuwe vloer stevig ligt, realiseert ze zich nog iets anders: zonder een goed fundament stort alles in. Niet alleen een fabriek, maar ook een mensenleven. ‘Een mens begint ook weinig als hij Jezus niet als fundament heeft. Uiteindelijk gaat het daarom in het leven.’
